Nisan ayı ile birlikte Kutlu Doğum etkinlikleri de başlıyor. Kutlu Doğum Haftası etkinliklerinde son yıllarda görülen sayısal artış bir yandan memnuniyet verici bir manzara arz ediyor; öte yandan da ciddi bir nitelik kaybına, hatta dinin özüne aykırı görüntülere yol açıyor. Bu etkinliklerle ilgili beni rahatsız eden birkaç hususu paylaşmak istiyorum:

1- Kutlu doğum haftası etkinlikleri görselliğin ve niceliğin ön plana çıktığı protokol programlarına dönüşüyor maalesef. Amaç peygamberi anmak ve anlamak ise insanın akıl ve gönül dünyasına dokunan bir içerikle hazırlanmalı bu etkinlikler.

2- Etkinliklerin içeriği Hz. Peygamberin üstün bir ahlaka sahip bir BEŞER olduğu, bir insan gibi yaşadığı ve aynı zamanda Allah’ın ELÇİSİ ve vahyin tebliğcisi olduğu gerçeğine uygun olmalıdır.

3- Programlarda Hz. Muhammed’i aşırı övgülerle insanüstü konuma oturtan her türlü yazı, şiir, resim ve anlatımdan sakınılmalıdır. Onun insani yönü ile peygamber vasfı dengeli bir anlatımla verilmelidir. Peygamberle ilgili Kuran’a ve peygamberin şahsiyetine aykırı hurafe ve aşırı yorumlardan uzak durulmalıdır.

4- Kutlu Doğum programlarındaki aşırı gül vurgusu bize özü kaybettiriyor. "Güller gülü,güllerin efendisi, güllerin sultanı, gül yüzlü gül efendimiz, gül kokulu vb." vurgular işi çığırından çıkarıyor. 

Edebiyatımızda “Gül”ün Hz. Muhammed’i temsil ettiği anlayışının varlığı bir gerçek. Ama bu benzetmenin dinî, kutsal bir yönü yok. Edebiyatımızdaki bu temsilden yola çıkarak Hz. Muhammed’i bir ‘gül’e indirgemek yanlıştır.

5- Kutlu Doğum etkinlikleri övgü merasimine indirgenmemelidir. Evimizde, sokağımızda, okulumuzda, meclisimizde bize ahlakı, adaleti, şahsiyetiyle örnek olması gereken bir peygamberi güller, çiçekler ve övgülerle anmak ve anlatmak hedefi ıskalamaktır. 

Programlarda onun bir insan olarak çalışkanlığını, ahlakını, vefasını, temizliğini, dürüstlüğünü, fakirlere ve kimsesizlere karşı duyarlılığını, haksızlıklara karşı duruşunu anlatalım. Bize düşen asıl görev; Peygambere övgüler düzmek değil; Allah`ın övgüsüne mazhar olan bir insanı, Peygamberi anlamak ve anlatmak, örnek almak olmalıdır.

6- Kutlu Doğum Haftası etkinlikleri ağlama seanslarına dönüşmemelidir. Evet, Peygamberi sevmek, ona hasret beslemek Müslümanca bir hassasiyettir. Onu anlamadan, örnek almadan, ondan uzak bir hayat sürerek yaşamak ama onun adı geçince ağlayıp sızlamak yeterli değildir, kendimizi avutmaktır. Aslolan onu anlamaya ve hayatımıza örnek almaya odaklanmaktır.

7- Lütfen Kutlu Doğum programlarımızı çöl ve deve resimleriyle boğmayalım. Bir yandan "İslam tüm zamanlara ve toplumlara hitap eden bir dindir." diyeceğiz öte yandan da onu yerel sembollerle özdeşleştireceğiz. Bu çelişkili bir durumdur. 

Tarihsel ve mekânsal bir imgeyle İslam’ı ve Peygamberi sürekli özdeşleştirmek çocukların, insanların zihninde farklı çağırışımlar yapabilir. Programların içeriği insanların anlayışlarına uygun bir dil ve anlatıma sahip olmalıdır.

8- Peygamberi anlatmanın kazanç, rant kapısına döndüğü bir dönemi yaşıyoruz. Hz. Peygamberi anlatmak için menajeri aracılığıyla beş bin- on bin lira isteyen yüzsüzleri okulumuza, derneğimize, vakfımıza ve salonumuza sokmayalım. 

Peygamberi; şekillerden, törenlerden, sloganlardan ve kuru sözlerden kurtarıp hayatımıza model alalım.

Yalakalığın, fırsatçılığın, iki yüzlülüğün, menfaatçiliğin, sevgisizliğin ve güç sarhoşluğunun zirve yaptığı bir ortamda Hz. Peygamberin hayatını, ahlakını, adaletini, tevazusunu ve insan ilişkilerini bir kez daha günümüze ışık tutacak bir anlayışla okumaya, anlamaya ve onun gibi yaşamaya çalışalım.

AHMET YAPICI