Aliya; insan hakları, barış, özgürlük ve demokrasi gibi değerlere dayandığını iddia eden modern Batı düşüncesine ve onu temsil eden Batı toplumlarına sesini duyurmak ister. Çünkü Batı’nın ‘medeniyet’ adı altında dünyaya sunduğu değerler Bosna’da Sırp-Hırvat zulmüne göz yuman Batılı devletlerin eliyle yerle bir olmuştur. Kendi toplumları için bu değerleri el üstünde tutan Batı, İslam coğrafyasının sakinleri sözkonusu olduğu zaman Ortaçağın karanlık zihniyetine bürünmüştür. Tarihte bu karanlık zihniyetin faili olduğu Cezayir, Hindistan, Filistin, Bosna ve Karabağ zulümleri bunlardan sadece birkaçıdır. Aliya bu tutarsızlığı her zaman ahlak ve adalet adına Batı’nın yüzüne vurur:

“Şunu hiç unutma! Batı hiç bir zaman uygar olmamıştır. Çünkü onun uygarlığının temelinde emperyalizm, kan ve gözyaşı vardır.”

“Ben Avrupa’ya giderken kafam önümde eğik gitmiyorum. Çünkü biz çocuk, kadın ve ihtiyar öldürmedik. Hiçbir kutsal yere saldırmadık. Oysa onlar bunların tamamını yaptılar. Hem de Batı’nın gözü önünde; Batı medeniyeti adına yaptılar.”

“Bir gün askerlerden biri gelip kendisine ‘onlar bizim kadınlarımıza tecavüz ediyorlar, onlar bizim kadınlarımızı, yaşlılarımızı ve çocuklarımızı öldürüyorlar. Buna kayıtsız kalmamalıyız’ dediğinde, Aliya ahlak ve adalet adına şu cevabı verir:

Tıpkı Aliya gibi Akif’in de çığlığı Müslümanlara yönelir. Tembelliğe ve ümitsizliğe düşmüş Müslümanlara yol gösterir Akif…

Okumayan, düşünmeyen, sorgulamayan, üretmeyen, ter dökmeyen sözde dindarlara sert eleştiriler yöneltir. Zira tembellikle, ağlamakla, şikayet etmekle haksızlıklar, mağduriyetler ortadan kalkmaz. Ayağa kalkmak, çalışmak ve güçlü olmak lazımdır:

Tıpkı Akif gibi Aliya da mazlum Müslümanlara seslenir. Üretmeyen ama tüketen, çalışmayan, tembelliği tevekkül zanneden, ibadetlere önem veren ama çalışmayı, emek harcamayı dinden saymayan, okumayan ama taklit eden, körü körüne bağlanan ama sorgulamayan, kimliğinden kompleks duyan ama tarihinden ve medeniyetinden habersiz eyyamcı Müslümanlara isyan eder Aliya:

“Müslümanların hızla artan büyük nüfusuyla övünmemiz, bana şişmanlığıyla övünen ve aldığı yeni kilolardan haz duyan bir adamı hatırlatıyor. Ruhumuza, aklımıza ve başarılarımıza vurgu yapmaya ne zaman başlayacağız?

Küçük ve kırılgan bir insanda bile insanlığa katkıda bulunabilecek büyük bir ruh bulunabilir. Gücümüz, bilimimiz, edebiyatımız nerede? Nerede buluşlarımız, küllî iyiliğe katkılarımız?”

İnsanı dünyadan, hayattan koparan din anlayışına, dini sadece camiye, ibadetlere hapseden, herşeyi Allah’a havale eden düşünceye söyleyecekleri vardır Aliya’nın;

“Hayatı sadece din ve dua ile değil, aynı zamanda çalışma ve bilimle tanzim etmek gerektiğine inanan, dünya tasavvurunda ibadethane ile fabrikanın yan yana olması gerektiğine izin vermekle kalmayıp bunu talep eden, insanları sadece terbiye etmek değil aynı zamanda onların dünyadaki hayatını kolaylaştırmak gerektiğini düşünen ve bu iki hedefin birbirine kurban edilmesi için hiçbir sebebin bulunmadığı fikrinde olan kimse, o İslam’a aittir.”

İnanç ve bilginin rehberliğinde çalışmak, üretmek ve güçlü olmak...

Adalete, hukuka, barışa, insana saygıya dayanan bir güce sahip olmak.

Her türlü gücü ahlakî bir çerçeveye oturtarak insanlığın huzur ve mutluluğu için kullanmak.

Evet, zor ve meşakkatli bir yol...

Ne var ki yol, bu yol...