Kemal Ural’ın bir kitabının ismi “Küçük Şey Yoktur” …

Bu minval üzre hiçbir insanın “herşeyi” yapmaya gücü yetmez… Ama her insanın “birşeyler”e yeter gücü…

Yapılan o birşeyler, belki de, kimileri için “küçük bir şey”dir. Olsun! Kim biliyor ki yapılan şeyin küçük olduğunu da, sizi küçümsüyor?!

Hem adam hançeresini yırta yırta boşuna mı “Bir şey yapmalı” şarkısını söylüyor? Konu anlaşıldı: “Bir şey” yapmalı! İster küçük olsun, ister büyük, ama bir şey yapmalı!

Yine kim diyebilir ki, yapılan o “küçük bir şey”in Allah nezdinde veya insanlar gözünde “büyük şey” olmadığını? Yaptığınız “o küçük şey” “büyük şeylerin” kapısını açıyorsa, onlara yol oluyorsa?! Kim diyebilir “o küçük şey”in, “büyük şey” olmadığını?

Peygamberim ferman buyurdu: “Bir hayra vesile (sebep) olan, bizzat o hayrı işlemiş gibidir!” Yani? Yani, korkmayın; küçük, küçücük de olsa “birşeyler” yapın demek! Diyen kim? Âlemlere rahmet, kendi güzel ismi güzel Muhammed! Nokta!

Aliya İzzetbegoviç Saraybosna’mızda ismiyle müsemma “şeyler” yapmış: Olması gerektiği gibi “Âli” durmuş. Oradaki Müslümanların “izzet”ini korumak için hapis yatmış. Kitap yazmış. Savaşmış. Ve nihayet baldıran zehiri içerek Müslümanların izzeti için ve onlar adına imza atmış.

Şimdi ise bize düşen “şeyler” var! “Vefa” derler adına! “Âli” olan, “izzet” ile yaşayan, “bilge”lere ve öncülere vefa!

“Küçük şey” demeyin! Çocuğunuzla bu seminere iştirak edip de, “bu adam BÜYÜK ADAMDIR” diyerek onlara “örnek” göstermek “küçük şey” mi? Rol-model arayan taptaze beyinlere, pırıl pırıl gözlere, tertemiz kalplere “İşte ADAM! Hem âli, hem izzetli…” demek, “küçük şey” mi?

Hem madem “büyük bir şey” yapamıyoruz, bu “küçük şey” ile başlayalım güzelliklere… Ve bu “küçük şey”, “büyük şeyler”e kapı olsun! Yol olsun. Gâvurları mağlup eden yel olsun, çörçöpümüzü alan sel olsun. Ve belki de bu “küçük şey” sizin ve aileniz için gelecek oluşturacak “herşey” olsun.

Öyleyse hadi ailenizle “küçük bir şey” yapın. Bu yaptığınız “küçük şey” öyle büyük ki aslında… İçinde hem vefa var, hem örnek olmak var, hem örnek almak var, hem de “âli” bir Müslümanın “izzet”li duruşuna şahit olmak var.

Bu kadar “şey”i içinde taşıyan şey hiç “küçük” olur mu?

O zaman değiştirerek ve tekrar seslenelim: Öyleyse haydi ailenizle “büyük bir şey” yapın! Vefa gösterin, vefa bulun!